the last memories

Daar zit ik dan, onder m'n dekentje en met sloffen aan in de Nederlandse regen en kou. Maar eerst zal ik nog even vertellen over mijn laatste tijd in Suriname.

Mijn laatste weken waren niet heel erg spannend, het normaal leventje, verslaving aan Game of Thrones erbij (thanks to een heel lang en een heel kort persoon), verslagen maken voor school, films kijken, nog een keer naar het zwembad, verjaardagen van drie vrienden vieren, dus avondje Touche, avondje bioscoop, een HORRORFILM IN 3D - wie verzint dat!?, en een avondje Havana en daarbij voor alle drie taart, slingers, ballonnen en drankjes!

Niet alleen verjaardagen, maar helaas ook afscheidsfeestjes. De eerste was voor een Surinaamse vriend die in Nederland is gaan wonen. We hadden alles achter zijn rug om georganiseerd. Al z'n vrienden waren uitgenodigd en ook zijn familie kwam langs om te BBQ'en, wij als bakra's hadden het voor elkaar gekregen om complimenten te krijgen van de Surinamers over het eten! Het was gezellig en 's avonds hebben we natuurlijk ook nog een stappertje gemaakt in club Touche. Daarna kwam vorige week ook het afscheid van Carmen, een vriendin waar ik hier al sinds mijn eerste week ontzettend goed mee om ga. Toen zij weg was brak voor mij ook mijn laatste week aan.

Mijn laatste weekje bestond uit een keer uiteten gaan met vriendinnen. Maandags een lesje zumba van een hoogzwangere Surinaamse vrouw! Wat ik enorm zwaar vond en waar vooral veel gesquad werd, maar wat erg leuk was. Dinsdags was het tijd voor de WK kwalificatie wedstrijd Suriname - Nicaragua. We kwamen net op tijd binnen voor het volkslied wat met volle borst werd mee gezongen door iedereen in het stadion en toen de wedstrijd nog geen 3 minuten bezig was werd het eerste doelpunt gescoord door het Surinaamse elftal en het hele stadion werd GEK! Zo leuk om mee te maken, helaas ging het daarna bergafwaarts en verloren ze met 1-3 wat een einde maakte aan de droom om mee te doen aan het WK. Woensdags was mijn laatste dansles, waar ik altijd trouw heen ging en waar ik het altijd naar m'n zin heb gehad. Op donderdag hebben we de partybus gepakt naar Havana om de verjaardag te vieren van mijn kleine vriendin. En vrijdags gebruikte we om lekker niks te doen. Mijn laatste dagje was ook heerlijk uitslapen en daarna eigenlijk wachten totdat ik opgehaald werd door de taxi. De vlucht terug verliep prima, heb lekker geslapen en kwam rond 10uur aan in Nederland.

Toen ik aankwam op schiphol was het een treurige bedoeling, grauwe grijze lucht en enorm mistig langs de landingsbaan. Niet echt opbeurend als je Suriname enorm mist. Na een lange wandeling naar bagageband was het ook nog eens lang wachten op de bagage, maar toen ik die eindelijk had was het tijd om mijn ouders en broertje te zien. Eenmaal door de deuren heen bleken niet alleen mijn ouders daar te zijn maar ook nog eens mijn teamgenoten/vriendinnen en de trainert met een mooi spandoek. Ik barstte gelijk in tranen uit en heb iedereen met tranen in mijn ogen gegroet. Zo ontzettend lief dat ze allemaal waren gekomen!

Hoe ik het vind om thuis te zijn? Raar en dubbel. Aan de ene kant mis ik Suriname en alle mensen daar die mijn tijd daar geweldig hebben gemaakt en aan de andere kant ben ik blij dat ik hier iedereen weer zie. Wel vind ik het ontzettend koud, maar ben ik blij dat ik hier van de muggen af ben! Ik mis de Surinaamse roti, bakabana en nasi maar ben ook zeker blij dat ik hier weer gewoon aardappels, vlees en groente mag eten. Daarnaast moet ik hier weer aan de rechterkant van de weg fietsen en moet ik lange kleding aan vanwege de kou.

Suriname ik mis jou en je lieve mensen ontzettend!

Dikke kusjes voor iedereen! xx